wstążka żałobna
Kieruje do strony BIP, Link otwiera się w nowej zakładce Logo BIP Przełącza na kontrastową wersje strony
Przywraca rozmiar czcionki do domyślnej wartości Zwiększa rozmiar czcionki Zwiększa rozmiar czcionki
EnglishGermanMongolianPolishUkrainian

Historia Legnickiego Pola

Historia Legnickiego Pola, małej wioski, położonej na przedmieściach Legnicy, w pobliżu autostrady A4, związana jest z obroną wartości chrześcijańskich i europejskich. Miejsce to utrwalone zostało w dziejach, jako pole najbardziej doniosłej batalii wojennej w historii Europy. W bitwie pod Legnicą, która rozegrała się 9 kwietnia 1241 r., Tatarom stawiły czoła wojska pod wodzą księcia śląskiego Henryka Pobożnego, syna świętej Jadwigi, który w tej bitwie poległ. Tradycja tych wielkich wydarzeń i pamięć ich uczestników była i jest kultywowana od wieków przez Polaków, Niemców, Czechów, zarówno katolików, jak protestantów. Przykładem tego są organizowane coroczne uroczystości.

W tym czasie spotykają się w Legnickim Polu przedstawiciele wszystkich służb mundurowych z terenu Dolnego Śląska. W miejscu, gdzie księżna Śląska i Polski – święta Jadwiga znalazła ciało swego syna, został ufundowany mały kościółek p.w. Trójcy Świętej. Wzniesiono go z kamienia na przełomie XII/XIII w. Od 1961 r. mieści się tu Muzeum Bitwy Legnickiej. Na początku XVIII w., w latach 1723-1738, obok istniejącego kościółka została wybudowana potężna świątynia, będąca znakomitym świadectwem chrześcijańskiej wiary i kultury, oceniana przez znawców jako „perła czystego baroku” w tej części Europy. Bazylika Mniejsza pw. Jadwigi Śląskiej jest uznana za zabytek o najwyższej światowej klasie. Wieże tej wspaniałej budowli zdobią mitry książęce, lśniące w słońcu na zwieńczeniach barokowych hełmów. Już z daleka widać, że jest to znakomity obiekt, wzniesiony w miejscu, które odegrało znacząca rolę w historii tych ziem. Projektował go najwybitniejszy architekt europejskiego baroku – Kilian Ignacy Dientzenhofer.

Główną ozdobą kościoła świętej Jadwigi są zdobiące sklepienia freski, autorstwa Cosmy Damiana Asama, niemieckiego malarza, pochodzące z 1733 r. Freski te zachwycają przede wszystkim czystością i świeżością bogatej palety barw. Do czasów współczesnych przetrwały w oryginalnej formie jako ewenement na skalę światową. Malowidła Asama charakteryzują się ponadto głębokimi treściami teologicznymi.

W centralnym miejscu kopuły kościoła przedstawione jest znalezienie Krzyża Świętego przez cesarzową – św. Helenę i biskupa Makarego. Krzyżowi oddają chwałę i pokłon wielcy tego świata. W obrzeżu widzimy Maryję z Dzieciątkiem depczącą węża, sceny burzenia pogańskiej świątyni bogini Wenus i szereg epizodów z pracy misyjnej benedyktynów. Nad emporą organową wyobrażone jest, w myśl historii Jana Długosza, pobojowisko bitwy legnickiej, gdzie św. Jadwiga wręcza benedyktynom relikwie drzewa Krzyża Świętego. W ołtarzach bocznych znajdują się obrazy Wacława Wawrzyńca Reinera, w głównym zaś obraz „Znalezienie zwłok Henryka przez św. Jadwigę” Franciszka de Backera. Wystrój rzeźbiarski wykonany został przez mistrza z Pragi – Karola Józefa Hiernle.

Doskonały instrument organowy zbudował w 1731 r. mistrz włoskiego pochodzenia Adam Horatio Casparini. Zabytkowy kościół p.w. Podwyższenia Krzyża Świętego i św. Jadwigi jest z pewnością jednym z najbardziej wartościowych zabytków Dolnego Śląska. Licznie odwiedzają go rzesze turystów, jak również historycy sztuki i twórcy, w tym studenci Akademii Sztuk Pięknych z Krakowa, Wrocławia, Monachium, Drezna. Każdego roku do Legnickiego Pola przybywają także studenci z wydziału historii sztuki polskich uniwersytetów. Świadczy to dobitnie o ponadregionalnym znaczeniu świątyni w Legnickim Polu.

W pobenedyktyńskich budynkach klasztornych, na początku ubiegłego wieku, ulokowano Pruski Korpus Kadetów, gdzie uczył się m.in. Paul von Hindenburg – przyszły Feldmarszałek i Kanclerz Rzeszy. W czasie działań wojennych (1939-1945) mieścił się tu obóz jeniecki dla żołnierzy francuskich, radzieckich i jugosłowiańskich – Offlag VIII F. Po wojnie obiekt był w rękach Armii Radzieckiej, następnie Wojska Polskiego. Od 1957 r. znajduje się tu największy w Polsce Dom Pomocy Społecznej, który świadczy usługi bytowe, opiekuńcze, rewalidacyjne i edukacyjne osobom, wymagającym całodobowej opieki medycznej.

W zabytkowej świątyni w Legnickim Polu prowadzone są od 1999 r. liczne prace remontowe i konserwatorskie. Dotychczas wyremontowano dach kościoła, odrestaurowano dwa fragmenty fresku C.D.Asama ) oraz cztery ołtarze boczne: św. Małgorzaty, św. Benedykta, Matki Bożej Bolesnej i św. Wojciecha. Największą inwestycją Parafii w Legnickim Polu była restauracja zabytkowego instrumentu A.H.Caspariniego z 1731 r. Dzięki wielkim staraniom firm organmistrzowskiej i konserwatorskiej przywrócono organom ich autentyczne barokowe brzmienie i wygląd. Prace konserwatorskie wspierają między innymi: Urząd Marszałkowski Województwa Dolnośląskiego, Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego, Gmina Legnickie Pole oraz KGHM Polska Miedź S.A. 18 kwietnia 2004 r. Prezydent Rzeczpospolitej Polskiej Aleksander Kwaśniewski ogłosił, na wniosek parafii, kościół p.w. Podwyższenia Krzyża Świętego i św. Jadwigi Śląskiej w Legnickim Polu wraz z zespołem klasztornym, Pomnikiem Historii Rzeczpospolitej Polskiej. Jest to najwyższy tytuł, jaki władze polskie mogą nadać zabytkowi kultury i sztuki.

Obecnie Legnickie Pole jest stolicą gminy. Tu zlokalizowane są ośrodki: zdrowia, pomocy społecznej, kultury i sportu, zespół szkolno – przedszkolny z halą sportową. Gmina systematycznie rozwija swoją infrastrukturę techniczną oraz bazę oświatowo-kulturalną. Powstaje także nowy żłobek.