Historia Legnickiego Pola
Historia Legnickiego Pola, małej wioski, położonej na przedmieściach Legnicy, w pobliżu autostrady A4, związana jest z obroną wartości chrześcijańskich i europejskich. Miejsce to utrwalone zostało w dziejach, jako pole najbardziej doniosłej batalii wojennej w historii Europy. W bitwie pod Legnicą, która rozegrała się 9 kwietnia 1241 r., Tatarom stawiły czoła wojska pod wodzą księcia śląskiego Henryka Pobożnego, syna świętej Jadwigi, który w tej bitwie poległ. Tradycja tych wielkich wydarzeń i pamięć ich uczestników była i jest kultywowana od wieków przez Polaków, Niemców, Czechów, zarówno katolików, jak protestantów. Przykładem tego są organizowane coroczne uroczystości.
W tym czasie spotykają się w Legnickim Polu przedstawiciele wszystkich służb mundurowych z terenu Dolnego Śląska. W miejscu, gdzie księżna Śląska i Polski – święta Jadwiga znalazła ciało swego syna, został ufundowany mały kościółek p.w. Trójcy Świętej. Wzniesiono go z kamienia na przełomie XII/XIII w. Od 1961 r. mieści się tu Muzeum Bitwy Legnickiej. Na początku XVIII w., w latach 1723-1738, obok istniejącego kościółka została wybudowana potężna świątynia, będąca znakomitym świadectwem chrześcijańskiej wiary i kultury, oceniana przez znawców jako „perła czystego baroku” w tej części Europy. Bazylika Mniejsza pw. Jadwigi Śląskiej jest uznana za zabytek o najwyższej światowej klasie. Wieże tej wspaniałej budowli zdobią mitry książęce, lśniące w słońcu na zwieńczeniach barokowych hełmów. Już z daleka widać, że jest to znakomity obiekt, wzniesiony w miejscu, które odegrało znacząca rolę w historii tych ziem. Projektował go najwybitniejszy architekt europejskiego baroku – Kilian Ignacy Dientzenhofer.
Główną ozdobą kościoła świętej Jadwigi są zdobiące sklepienia freski, autorstwa Cosmy Damiana Asama, niemieckiego malarza, pochodzące z 1733 r. Freski te zachwycają przede wszystkim czystością i świeżością bogatej palety barw. Do czasów współczesnych przetrwały w oryginalnej formie jako ewenement na skalę światową. Malowidła Asama charakteryzują się ponadto głębokimi treściami teologicznymi.
W centralnym miejscu kopuły kościoła przedstawione jest znalezienie Krzyża Świętego przez cesarzową – św. Helenę i biskupa Makarego. Krzyżowi oddają chwałę i pokłon wielcy tego świata. W obrzeżu widzimy Maryję z Dzieciątkiem depczącą węża, sceny burzenia pogańskiej świątyni bogini Wenus i szereg epizodów z pracy misyjnej benedyktynów. Nad emporą organową wyobrażone jest, w myśl historii Jana Długosza, pobojowisko bitwy legnickiej, gdzie św. Jadwiga wręcza benedyktynom relikwie drzewa Krzyża Świętego. W ołtarzach bocznych znajdują się obrazy Wacława Wawrzyńca Reinera, w głównym zaś obraz „Znalezienie zwłok Henryka przez św. Jadwigę” Franciszka de Backera. Wystrój rzeźbiarski wykonany został przez mistrza z Pragi – Karola Józefa Hiernle.
Doskonały instrument organowy zbudował w 1731 r. mistrz włoskiego pochodzenia Adam Horatio Casparini. Zabytkowy kościół p.w. Podwyższenia Krzyża Świętego i św. Jadwigi jest z pewnością jednym z najbardziej wartościowych zabytków Dolnego Śląska. Licznie odwiedzają go rzesze turystów, jak również historycy sztuki i twórcy, w tym studenci Akademii Sztuk Pięknych z Krakowa, Wrocławia, Monachium, Drezna. Każdego roku do Legnickiego Pola przybywają także studenci z wydziału historii sztuki polskich uniwersytetów. Świadczy to dobitnie o ponadregionalnym znaczeniu świątyni w Legnickim Polu.
W pobenedyktyńskich budynkach klasztornych, na początku ubiegłego wieku, ulokowano Pruski Korpus Kadetów, gdzie uczył się m.in. Paul von Hindenburg – przyszły Feldmarszałek i Kanclerz Rzeszy. W czasie działań wojennych (1939-1945) mieścił się tu obóz jeniecki dla żołnierzy francuskich, radzieckich i jugosłowiańskich – Offlag VIII F. Po wojnie obiekt był w rękach Armii Radzieckiej, następnie Wojska Polskiego. Od 1957 r. znajduje się tu największy w Polsce Dom Pomocy Społecznej, który świadczy usługi bytowe, opiekuńcze, rewalidacyjne i edukacyjne osobom, wymagającym całodobowej opieki medycznej.
W zabytkowej świątyni w Legnickim Polu prowadzone są od 1999 r. liczne prace remontowe i konserwatorskie. Dotychczas wyremontowano dach kościoła, odrestaurowano dwa fragmenty fresku C.D.Asama ) oraz cztery ołtarze boczne: św. Małgorzaty, św. Benedykta, Matki Bożej Bolesnej i św. Wojciecha. Największą inwestycją Parafii w Legnickim Polu była restauracja zabytkowego instrumentu A.H.Caspariniego z 1731 r. Dzięki wielkim staraniom firm organmistrzowskiej i konserwatorskiej przywrócono organom ich autentyczne barokowe brzmienie i wygląd. Prace konserwatorskie wspierają między innymi: Urząd Marszałkowski Województwa Dolnośląskiego, Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego, Gmina Legnickie Pole oraz KGHM Polska Miedź S.A. 18 kwietnia 2004 r. Prezydent Rzeczpospolitej Polskiej Aleksander Kwaśniewski ogłosił, na wniosek parafii, kościół p.w. Podwyższenia Krzyża Świętego i św. Jadwigi Śląskiej w Legnickim Polu wraz z zespołem klasztornym, Pomnikiem Historii Rzeczpospolitej Polskiej. Jest to najwyższy tytuł, jaki władze polskie mogą nadać zabytkowi kultury i sztuki.
Obecnie Legnickie Pole jest stolicą gminy. Tu zlokalizowane są ośrodki: zdrowia, pomocy społecznej, kultury i sportu, zespół szkolno – przedszkolny z halą sportową. Gmina systematycznie rozwija swoją infrastrukturę techniczną oraz bazę oświatowo-kulturalną. Powstaje także nowy żłobek.